ساب Aero-X

این خودرو در نمایشگاه ژنو آن سالها توجهات زیادی را جلب کرد و مردم با دیدن به خودرو، هیجان زده می‌شدند. ساب با بکار گیری فیبرکربن در بدنه باعث شده بود تا بازدهی موتور توربوشارژ 2.8 لیتری V6 BioPower با 298 کیلو وات (400 اسب بخار)قدرت، نمود بیشتری پیدا کند. قدرت موتور از طریق یک گیربکس اتوماتیک دو کلاچ هفت سرعته به هر چهارچرخ  منتقل می‌شد و Aero-X توانسته بود در4.9 ثانیه از سرعت صفر به 100 کیلومتر بر ساعت برسد.

تیم طراحی این خودرو برای نمایش قدرت جنرال‌ موتورز آخرین مالک ساب در سوئد توسط آنتونی لو (مدیر طراحی پیشرفته GM Europe)، با الکس دانیل به عنوان طراح بیرونی و G-Studio مستقر در تورین بعنوان مسئول ساخت نمونه اولیه واقعی، Aero-X را پدید آوردند. بدنه خودرو با فرم یک سوپراسپرت زیبا، رقابت با خودروهایی نظیر بوگاتی ویرون را در ذهن می‌پروراند و بعنوان یک خلاقیت بزرگ، طراحان درب‌های متفاوتی را برای Aero-X طراحی کردند تا بیش از بیش این مدل جذاب شود.

نمای جلویی این سوپر خودرو با یک جلوپنجره طرح لبخند، فانتزی شکل شده بود و ساب در این مدل چندان هماهنگی بخش‌های مختلف را مدنظر قرار نداده بود. کل ساختار طراحی همراه با درب ها بازشونده به سمت بالا و به جلو، اجازه دسترسی آسان به داخل را به آسانی به مالکان می‌داد. در این طراحی خط پنجره در به سمت عقب کاهش یافته است، اجازه می دهد تا دید بهتر و نور بیشتری در داخل کابین راه یابد. نمای عقب را می‌توان یک الگو برای سایر خودروها دانست که چند خودرو هم بر اساس همین طراحی تاکنون تولید شده‌اند، که استون‌مارتین و تسلا را می‌توان از همین برندها دانست.

کابین که می توانست دو صندلی داشته باشد، برای یک ماشین اسپورت با یک طراحی اسکاندیناوی، بسیار بزرگ بود. معمولا طراحی خودروهای کانسپت چند سال بعد از معرفی، تکراری می‌شوند چرا که چندین مدل بر اساس این طرح‌ها روانه بازار می‌شوند اما Aero-X همچنان جذاب است. ساب 9-5 آخرین خودرویی بود که این کمپانی قبل از ورشکستگی روانه بازار کرد و در آن می‌شد روح Aero-X را به وضوح دید اما تبدیل یک طرح اسپرت کانسپت به یک سدان، باعث شد تا مردم زیاد از این مدل استقبال نکنند و در نتیجه برند ساب خاموش شد.