نیسان آلتیما U13 نسل اول 1992-1997

نیسان آلتیما U13 مانند خودرو استانزا نمونه قبل از آلتیما اصلی، نسخه صادراتی نیسان بلوبرد SSS (مدل شاسی U13) بود، سبک اصلی آن از گروه طراحی نیسان در کالیفرنیا (استودیوی آبی تحت آلن فلاورز) در سال 1989 ستایش شد. در ابتدا، نام رسمی خودرو «Stanza Altima» بود که در کتابچه‌های راهنمای مالک اولیه آمده است. مدل‌های 1993 را می‌توان با برچسبی با حروف کوچک «Stanza» در سمت راست نماد ALTIMA روی درب صندوق مشاهده کرد.

نگاه کلی:

همه مدل‌های آلتیما از موتور 150 اسب بخاری (112 کیلووات) نیسان KA24DE مستقیم ۴ DOHC استفاده می‌کردند که به یک موتور ۵ سرعته دستی یا ۴ سرعته اتوماتیک (عملکرد شتاب: ۹.۴ ثانیه در ۰–۱۰۰ کیلومتر در ساعت) . (در مقابل، پکیج برتر ژاپنی Bluebird SSS را می‌توان با موتور SR20DET نیسان و تمام چرخ متحرک داشت).

سیستم تعلیق از پایه‌هایی با میله‌های تثبیت‌کننده در دو انتها تشکیل شده بود و به دلیل ارائه هندلینگ اسپرت و رضایت‌بخش مورد توجه قرار گرفت. تمام چرخ ها 15 اینچ بود.

آلتیما که یکی از بزرگ‌ترین خودروهای جمع‌وجور بود، می‌توانست چهار بزرگسال را نسبتاً راحت در خود جای دهد، اگرچه بدنه آن برای پنج نفر بسیار باریک بود. خطوط تریم شامل XE، GXE ، SE اسپرت و GLE لوکس بود. برخی از گزینه‌ها شامل یک بسته نشان طلایی، حفاظ‌های گلی قالب‌گیری شده و یک نوار سنجاق بود. همه مدل ها دارای جا لیوانی کوچک در زیر رادیو و یک جعبه دستکش کوچک بودند که در طراحی مجدد 1998 بهبود یافتند.

XE پایه (نادر) دارای پنجره های دستی بود. GXE خط میانی دارای شیشه‌های برقی، آنتن جمع‌آوری برق، پشت بازو، ساعت دیجیتال در داشبورد (که در مدل‌های 1995 اختیاری شد) و مشبک‌های بلندگوی پلاستیکی همرنگ برای بلندگوهای 6 اینچی عقب داشت. مدل‌های XE و GXE فقط دارای سوئیچ برف پاک کن متناوب ثابت بودند.

علاوه بر ویژگی‌های GXE، SE دارای سیستم تعلیق سفت‌تر، چراغ‌های مه شکن، اسپویلر عقب 3 پایه (مدل‌های 1993 با چراغ ترمز LED شفاف)، رکاب‌های جانبی (بدون قالب‌گیری سمت بالا) و صندلی‌های اسپرت (به‌علاوه سانروف استاندارد) بود. در 1994-1995). همچنین دارای ترمزهای دیسکی 4 چرخ بود که با سفارش ترمزهای ضد قفل در سایر خطوط تریم می آمد.