کرایسلر فیفت اونیو 1983-1990 M-body

کرایسلر فیفت اونیو یک پکیج یا نام فیفت اونیو بود که کرایسلر از سال 1979 تا 1993 برای سدان های بزرگتر خود استفاده کرد. پس از سال 1993 که کرایسلر پلتفرم LH جدید خود و LHS مشابه خود را معرفی کرد، نام خیابان پنجم دیگر مورد استفاده قرار نگرفت. عنوان “خیابان پنجم Fifth Avenue ” به خیابانی در شهر نیویورک اشاره دارد که دارای بسیاری از مغازه های مجلل و جاذبه های فرهنگی است. ساختمان کرایسلر دو بلوک در شرق خیابان پنجم است.

 

نگاه کلی:

در سال 1980، کرایسلر که متوجه شد باید یک سدان لوکس قابل مقایسه با کادیلاک فلیتوود و لینکلن تاون ارائه کند، پکیج کرایسلر فیفت اونیو M را به عنوان یک آپشن در بدنه R-نیویورکر ارائه کرد.

در سال 1982، کوچک‌سازی بیشتر، مدل نیویورکر را روی پلت‌فرم بدنه M با بدنه فیفت اونیو در دسترس قرار داد. در سال 1983، برای تمایز M-body New Yorker از AE-body جدید New Yorker، نام Fifth Avenue به M-body اضافه شد، بنابراین به خیابان پنجم نیویورکر تبدیل شد. در سال 1984، M-body Chrysler به تنهایی فیفت اونیو نامیده شد، نامی که تا سال 1989 حفظ شد.

پس از توقف تولید M-body در اواسط سال 1989، کرایسلر در سال 1990 خیابان پنجم کوچکتری را بر روی پلت فرم AC ارائه کرد که تا سال 1993 ادامه داشت.

در سال 1994، یک نیویورکر جدید با بدنه LH ظاهر شد، همانطور که LH کرایسلر همراه، LHS، در سال 1996 ظاهر شد. نیویورکر پس از سال 1997 جمع شد و تا کرایسلر 300 LX در سال 2005 جایگزین نشد. LHS نیز پس از سال 2004 متوقف شد و جایگزین نشد.

با شروع مدل های 1984، تولید کرایسلر فیفت اونیو از ویندزور، انتاریو به سنت لوئیس، میسوری منتقل شد. از اواسط سال 1987 تا اواسط سال 1989، آنها در کارخانه آمریکایی موتورز در کنوشا، ویسکانسین که توسط کرایسلر در سال 1987 خریداری شده بود، تولید شدند.

کرایسلر فیفت اونیو نیز بسیار بیشتر از برادران دوج دیپلمات و پلیموث گرن فیوری خود فروش داشت، با نسبت بسیار بیشتری از فروش به مشتریان خصوصی، علیرغم قیمت بالاتر آن. تولید در سال 1986 با 118000 خودرو به اوج خود رسید و خیابان پنجم در خط تولید خودروهای K که در حال حاضر تحت تسلط خودروهای K قرار داشت، به عنوان امتیاز تنها کرایسلر به سدان های سنتی RWD آمریکایی برجسته شد.

مشخصات فنی:

تمام نسخه های کرایسلر فیفت اونیو M از سال 1984 تا 1989 توسط یک موتور 8 سیلندر (5.2 لیتری) V8 با حجم 318 متر مکعب، که به گیربکس سه سرعته اتوماتیک معروف Torqueflite کرایسلر متصل شده بود، نیرو می گرفتند. از آنجایی که این بزرگترین مدل کرایسلر در دسترس بود، فروش آن به ویژه طی سال های 1985 تا 1986 افزایش یافت، زمانی که بیش از 100000 دستگاه در هر سال تولید می شد.