ناوچه کلاس ژپارد

پروژه ۱۱۶۶۱ کلاس ژپارد کلاسی از ناوچه‌های سبک روسی است که در کارخانه کشتی‌سازی زلندولسک تاتارستان طراحی و تولید شده‌اند.

نگاه کلی:

اولین ناوچه از این کلاس در سال ۱۹۹۳ به آب انداخته شد و در سال ۱۹۹۵ تقریباً تکمیل شده بود اما ادامه پروژه به دلیل کاهش بودجه معلق شد. نهایتاً این کشتی که با نام تاتارستان شناخته می‌شد در سال ۲۰۰۲ به خدمت نیروی دریایی روسیه در آمد. کشتی دوم این کلاس با نام داغستان (نام سابق آلباتروس) هم که ساخت آن از سال ۱۹۹۳ آغاز شده بود در سال ۲۰۱۱ به آب انداخته شده و وارد نیروی دریایی روسیه شد. در سال ۲۰۰۶ ویتنام قراردادی را برای خرید دو فروند از این ناوچه‌ها با روسیه امضا کرد. این دو ناوچه در سال ۲۰۱۱ وارد نیروی دریایی ویتنام شدند.

ناوچه کلاس ژپارد در اصل برای بازار صادراتی طراحی شده و در پنج مدل عرضه شده‌اند. این کشتی‌ها بدنه فولادی دارند و سازه فوقانی از آلیاژ آلومینیوم و منیزیم ساخته شده‌ است. حداکثر بارگیری مدل‌های مختلف آن‌ها ۱۹۰۰ تا ۲۱۰۰ تن و طول آن‌ها ۱۰۲ متر است. ۱۰۳ نفر پرسنل دارند و یک هلیکوپتر دریایی کاموف-۲۸ یا کاموف-۳۱ را حمل می‌کنند. نیروی محرکه آن‌ها با استفاده از ترکیبی از موتور دیزلی و موتورهای توربین گاز به دست می‌آید. حداکثر سرعت آن‌ها ۲۸ گره دریایی و برد عملیاتی آن‌ها ۵۰۰۰ مایل دریایی (۹ هزار کیلومتر) با سرعت ۱۰ گره دریایی است.

ترکیب جنگ‌ افزارهای ناوچه کلاس ژپارد شامل هشت لانچر موشک‌های ضدکشتی خا-۳۵ اس‌اس-ان-۲۵ اوران، یک سامانه موشکی سطح‌به‌هوای Osa-M با دو لانچر و بیست موشک، دو لانچر دو تایی اژدرهای کالیبر ۵۳۳ میلی‌متری، یک توپ دریایی ۷۶ میلی‌متری AK-176M با نواخت تیر ۱۲۰ در دقیقه و برد مفید ۱۰ کیلومتر و کاربرد دوگانه سطحی-هوایی، و دو توپ ۶ لول ۳۰ میلی‌متری دفاع نزدیک آکا-۶۳۰ می‌شود.

طراحی:

ناوچه کلاس ژپارد می‌توانند از سیستم‌های تسلیحاتی خود در شرایطی تا وضعیت دریای 5 استفاده کنند. آنها مجهز به تثبیت کننده های باله و سکان های دوقلو هستند و می توانند از توربین های گاز یا دیزل برای پیشرانه در یک پیکربندی CODOG استفاده کنند.

گپارد روسی برای یوزپلنگ است.