لندرور دیفندر نسل چهارم لندرور 1990-2016

لندرور دیفندر 90/110/127/130 در ادامه تولید لندرور های قبلی است که از سال 1990 به بعد با نام دیفندر شناخته می شود.

نگاه کلی:

بزرگترین تغییر لندروور در اواخر سال 1990 رخ داد، زمانی که به جای لندرور 90 یا 110 به لندرور دیفندر تبدیل شد. این به این دلیل بود که این شرکت در سال 1989 مدل دیسکاوری را معرفی کرد و لندرور اصلی را ملزم به خرید یک نام (دیفندر) کرد.

دیفندر مانند دیسکاوری یک موتور توربودیزل جدید به نام 200TDi داشت. این نیز بر اساس پیشرانه 2.5 لیتری توربو موجود (لندرور 90 یا 110) بود و در همان خط تولید ساخته شد، اما دارای سرسیلندر آلیاژی مدرن، توربوشارژ بهبود یافته، خنک‌کننده داخلی و تزریق مستقیم بود. بلوک، میل لنگ، یاتاقان های اصلی، سیستم cambelt و سایر لوازم جانبی را به عنوان دیزل توربو حفظ کرد.

سیستم تنفس شامل یک فیلتر جداکننده روغن برای حذف روغن از هوای سیستم بود، بنابراین در نهایت نقطه ضعف اصلی دیزل توربو در تنفس مجدد روغن کاروان خود را برطرف کرد. موتور 200Tdi جدید 107 اسب بخار (80 کیلووات) و 195 پوند فوت (264 نیوتن متر) گشتاور تولید می کرد که تقریباً 25 درصد پیشرفت  کرد بود.

این موتور در نهایت به دیفندر اجازه داد تا به راحتی در سرعت های بالا حرکت کند و همچنین بارهای سنگین را به سرعت بر روی تپه ها بکشد و در عین حال مقرون به صرفه باشد. در تئوری، این موتور تنها جایگزین موتور دیزل توربو قدیمی‌تر در این محدوده شد و سایر موتورهای چهار سیلندر (و موتور بنزینی V8) هنوز در دسترس هستند.

با این حال، ترکیب Tdi از عملکرد و اقتصاد به این معنی بود که اکثریت فروش را به خود اختصاص داد. استثناها ارتش بریتانیا و برخی اپراتورهای تجاری بودند که همچنان به خرید وسایل نقلیه با موتور دیزل 2.5 لیتری تنفس طبیعی ادامه دادند (در مورد ارتش، این به این دلیل بود که Tdi قادر به نصب ژنراتور 24 ولتی نبود). تعداد کمی از Defenders با موتور V8 به کاربران در کشورهایی با هزینه سوخت پایین یا کسانی که تا حد امکان به قدرت بیشتری نیاز دارند فروخته شد (مانند Defenders که به عنوان موتور آتش نشانی و آمبولانس استفاده می شود).

همراه با موتور 200Tdi، نام 127 به “لندرور دیفندر 130” تغییر یافت. فاصله بین دو محور ثابت باقی ماند. رقم جدید صرفاً یک گرد کردن بود. مهمتر از آن، 130s دیگر از 110های “برش و بسته” ساخته نمی شد، بلکه دارای شاسی اختصاصی بود که از ابتدا ساخته شده بود. شاسی همان ساختار اولیه مدل های 90 و 110 را حفظ کرد، اما با فاصله بین دو محور طولانی تر.

سال 1994 شاهد توسعه دیگری از موتور Tdi، بنام 300Tdi بودیم. اگرچه 200Tdi گام بزرگی به جلو بود، اما اساساً بازسازی دیزل قدیمی توربوشارژ برای پذیرش سیستم تزریق مستقیم بود. در مقابل، 300Tdi با وجود ظرفیت یکسان، عملاً جدید بود، و دیفندر و دیسکاوری هر دو دارای موتورهایی در یک حالت تنظیم، 111 اسب بخار (83 کیلووات)، 195 پوند بر فوت (264 نیوتن متر) بودند.

در طول دهه 1990، این وسیله نقلیه سعی کرد هر چه بیشتر به سطح بالایی برسد، در حالی که به ریشه های کاری خود وفادار بود. این روند توسط خودروهای نسخه محدود مانند SV90 در سال 1992 با قفس محافظ در برابر غلتش، رینگ های آلیاژی و رنگ متالیک و پنجاهمین سالگرد 90 در سال 1998، مجهز به گیربکس اتوماتیک، تهویه مطبوع و موتور 4 لیتری V8 تجسم شد.

مدل ها:

• لندرور دیفندر 90:

مدل دو در دیفندر Defender 90 بود.

• لندرور دیفندر 110:

یک نوع دوکابین Defender 110 بود که دارای قسمت نشیمنگاهی به سبک 4×4 با پشتی باز است. اگرچه نمونه های اولیه در روزهای سری ساخته شده بود، اما تا اواخر دهه 1990 بود که این خودرو سرانجام به تولید رسید.

• لندرور دیفندر 130/127

دیفندر 130/127 یک نوع دوکابین پیکاپ بود که دارای قسمت نشیمنگاهی به سبک 4×4 با پشتی باز است.

 

 

تهیه، تدوین و ترجمه: تیم زاورکار

آخرین بروزرسانی مقاله: دسامبر 2023