پس از ورود پیکان به ایران بعد از مدت کوتاهی و در سال 1348 تولید وانت پیکان نیز آغاز شد. با وجود اینکه پیش‌تر رقبا برای این وانت بیشتر بودند، در سال‌های دهه 60 خورشیدی و بعد از خروج رقبا از ایران، وانت پیکان تبدیل به یکی از ایده‌آل ترین خودروهای کار و تجاری برای مصرف داخل شهر شد.

تا پیش از فیس‌لیفت پیکان، وانت پیکان با همان چراغ‌های گرد هیلمن مینکس در ایران تولید می‌شد اما در سال 1977 پس از باز طراحی ظواهر پیکان توسط رویدن اکس، چراغ‌های جلو تبدیل به چراغ‌های بزرگتر ملقب به «چراغ بنزی» شدند.

پس از توقف تولید پیکان سدان، نام پیکان وانت به «باردو» تغییر یافت و با پیشرانه 1.6 لیتری OHV با استاندارد یورو2 که در دهه 80 خورشیدی به سیستم انژکتور نیز مجهز شده بود، تولیدش ادامه یافت.

وانت باردو در سال 1391 و به منظور افزایش ایمنی و کاهش آلایندگی، بار دیگر دچار تغییرات ظاهری (مانند نصب سپرهای جدید و چراغ شفاف) و همچنین تغییرات مهم فنی شد و به ترمزهای ABS مجهز گشت و با پیشرانه بهبودیافته پژو روآ، یا همان موتور 1.7 لیتری OHV2 با استاندارد یورو4 دوباره به بازار آمد.

این پیشرانه همچون گذشته، در یک نسخه پیکان وانت دوگانه‌سوز با نام OHVG2 نیز در اختیار خریدارانش قرار می‌گرفت که در حالت گازسوز، حدود 76 اسب‌بخار به همراه 125 نیوتن‌متر، خروجی داشت. به همین دلیل نیز شتاب خودرو به 14 ثانیه افزایش یافته بود و حداکثر سرعتش با کاهش 15 واحدی، به حدود 145 کیلومتربرساعت می‌رسید.

ایران خودرو در اواخر عمر باردو، ویژگی‌هایی مانند چراغ مه‌شکن عقب و به همراه رفلکتور عقب، چراغ راهنمای جانبی، کمربند ایمنی سه نقطه‌ای (که قبلا دو نقطه‌ای بود)، ضربه‌گیر درب‌ها (برای افزایش ایمنی سرنشینان در تصادف از بغل) و همچنین دسته برف‌پاک‌کن جدید را نیز به این خودرو اضافه کرد. تولید وانت باردو نهایتا تا سال 1393 و پیش از جایگزین شدن با وانت آریسان، در کارخانه ایران خودرو ادامه داشت.