سابقه‌ی حضور سوبارو در کشورمان، محدود به اندک واردات محصولات این شرکت در سال‌های قبل از انقلاب است. هرچند که برای عامه‌ی مردم، نام سوبارو چندان شناخته شده نیست؛ جذابیت زیادی برای علاقه‌مندان حرفه‌ای خودرو دارد، چراکه نه‌تنها در بازار جهانی با سبد نسبتا کاملی از مدل‌های مختلف در کلاس‌های گوناگون شناخته می‌شود، از نظر کیفیت و قیمت نهایی هم مزیت‌های بسیار زیادی دارد.

سابقه‌ی تجاری سوبارو، در حدود 65 سال برآورد می‌شود و امروزه با 7 مدل خودروی متفاوت در بازار فعالیت می‌کند. این برند ژاپنی، بخشی از گروه سرمایه‌گذاری صنایع سنگین فوجی محسوب می‌شود که ۱۶.۵ درصد از سهام تویوتا را در اختیار دارد. سوبارو برای بسیاری از خودروسازان مستقل دنیا، پیشرانه تولید می‌کند و همکاری نزدیکی با تویوتا و نیسان دارد. به عنوان مثال، خودروی مشهور تویوتا GT۸۶ که در چند سال اخیر به ایران وارد شده است، از پیشرانه‌ی ساخت سوبارو استفاده می‌کند. شاسی‌بلندهای سوبارو شامل مدل‌های کراس‌ترک، فارستر و اوت‌بک می‌شود که مدل فارستر از نظر سایز بدنه، بین دو محصول دیگر قرار می‌گیرد و البته فروش بیشتری در بازار جهانی دارد.

خودروی فارستر که در کلاس پرتقاضای کراس‌اورهای سایز متوسط ارائه می‌شود، یکی از محبوب‌ترین محصولات سوبارو در سطح جهانی است. نسل اول این خودرو در سال ۱۹۹۷ معرفی شد و تا سال ۲۰۰۲ در خط تولید قرار داشت. امروزه فارستر با نسل چهارم خود در بازار جهانی حضور دارد که با کد SJ شناخته می‌شود. اولین رونمایی این خودرو در نمایشگاه خودروی شانگهای ۲۰۱۲ و نیویورک ۲۰۱۳ انجام شد و در سال ۲۰۱۴ به جاده‌های خارج از ژاپن راه پیدا کرد. فارستر جدید، از سوی رسانه‌ی معتبر موتورترند، به عنوان بهترین شاسی‌بلند دنیا در سال ۲۰۱۴ برگزیده شد، ضمن اینکه در تست ایمنی بنیاد بیمه و امنیت بزرگراه‌های امریکا (IIHS) امتیاز پیک‌پلاس و رده‌ی بسیار عالی را به دست آورد. این خودرو، از سوی موسسه‌ی AJAC کانادا هم، به عنوان بهترین شاسی‌بلند سال ۲۰۱۷، انتخاب شده است. سوبارو ادعا می‌کند، ۹۸ درصد از کل فارسترهای تولید شده از ۱۰ سال پیش تاکنون، همچنان در جاده‌های دنیا مورد استفاده هستند.

شاسی و پلت‌فرم فارستر با مدل ایمپرزا مشترک است، ضمن اینکه در بعضی کشورها همراه آپشن‌های خاص فنی موسوم به X Mode ارائه می‌شود. این نسخه از فارستر که فروش بسیار خوبی در کشور کانادا داشته است، توانایی‌های بسیار خوبی برای حرکت در مسیرهای خارج جاده و خصوصا شرایط برفی دارد. خریداران مدل‌های دو دیفرانسیل فارستر در بازار جهانی، می‌توانند این آپشن را به هنگام سفارش خودرو، انتخاب کنند. فارستر در سال ۲۰۱۶ با فیس‌لیفت مواجه شد و به احتمال زیاد، با چهره‌ی مدرن در ایران حضور خواهد داشت.

طراحی ظاهری و بدنه

اصولا محصولات سوبارو با هدف کارایی عالی و جذب عامه‌ی مردم ساخته می‌شوند. به همین جهت، سبک طراحی اسپرت در مدل‌های مختلف این برند، از جمله فارستر، به وضوح دیده می‌شود و تلاش زیادی بر القای حس لوکس در مدل‌های متنوع سوبارو وجود ندارد. فرم کلی چراغ‌ها، جلو پنجره و به طور کلی، زبان طراحی این خودورساز در سال‌های اخیر، تغییر زیادی نکرده است و به راحتی می‌توان محصولات متفاوت آن را از ظاهر بخش جلو، تشخیص داد.

در نمای روبرو، حس انتقامجو و آماده‌ی نبرد فارستر با چراغ‌های درشت و کشیده در بدنه، به خوبی تداعی می‌شود. با هدف افزایش زیبایی و کارایی جلو پنجره در امر هدایت هوای مورد نیاز پیشرانه، بخشی از آن در کاپوت جلو قرار گرفته است. بخش ‌های جانبی سپر اصلی فارستر، فلزی و همر‌رنگ بدنه تولید می‌شود که در مقایسه با دیگر خودروهای هم‌رده با حجم زیاد پلاستیک، جذابیت این کراس‌اور را افزایش می‌دهد، هرچند که در قسمت میانی و زیر جلوپنجره، از جنس پلاستیک سیاه و خشک دیده می‌شود. حجم‌دهی و طراحی سه‌بعدی سپر، هنرمندانه اجرا شده است و جایگاه بسیار خوبی برای پلاک و چراغ‌های مه‌شکن دارد. البته فارستر با دو نوع سپر جلو عرضه می‌شود که در مدل‌های با پیشرانه‌های ۲ لیتری و ۲.۵ لیتری متفاوت است. از تصاویر و اطلاعات موجود در سایت نماینده‌ی رسمی سوبارو در ایران می‌توان نتیجه گرفت که این خودرو، با چهره‌ی جدیدتر و نمونه‌ی دارای پیشرانه‌ی ۲ لیتری توربوشارژ که جلوه‌ی اسپرت‌تری دارد، وارد کشور خواهد شد.

از نمای جانبی، سقف نسبتا بلند فارستر نشان از طراحی خاص این خودرو با تاکید بر راحتی سرنشینان دارد. خطوط حجم‌دهنده و پیچیدگی خاص در این قسمت از بدنه‌ی خودرو دیده نمی‌شود و با حفظ توانایی‌های آیرودینامیک و کاربردی، حالت ساده‌ای دارد. سوبارو از قاب پلاستیکی برای گلگیرها و پیرامون چرخ‌ها، استفاده نکرده است؛ اما در رکاب، زیر آینه بغل‌ و بخش پایینی گلگیرها که به زیر سپر در طرفین خودرو متصل است، می‌توان قطعات کوچک پلاستیک و سیاه رنگ را تشخیص داد. ریل باربند، به صورت استاندارد و در تمامی مدل‌های فارستر وجود دارد که البته جذابیت اسپرت این خودرو را افزایش می‌دهد. فراموش نکنیم، ظاهر ساده‌ی فارستر از نمای جانبی، با حجم‌دهی ضریف گلگیرها و خطی که از دستگیره‌ها تا چراغ عقب کشیده شده است، قابل قبول و رضایت‌بخش، جلوه می‌کند.

نمای پشت فارستر، از نظر اسپرت بودن و حس یک خودروی مستحکم، هماهنگ و تا حدودی فراتر از بخش جلویی است. چراغ عقب، شباهتی جزیی به نمونه‌ی استفاده شده در تویوتا پرادو دارد؛ اما با طرح گوشه‌های تیز ارائه می‌شود که در کنار خطوط شکسته‌ی روی سپر، گوشه‌های شیشه و در صندوق عقب، آماده‌ی نبرد با شرایط سخت، به نظر می‌رسد. حتی اسپویلر بالای شیشه‌ی عقب هم چنین فرمی دارد و در گوشه‌ها، مثلث شکل است. در این قسمت هم، جایگاه خوبی برای پلاک دیده می‌شود که زیر لوگوی سوبارو، مناسب نمونه‌های عریض، شبیه نمونه‌ی موجود در ایران خواهد بود. زیر سپر، از پلاستیک استفاده شده است که مسلما در حرکت خارج جاده، احتمال آسیب‌دیدگی بدنه و خسارت بیشتر را ازبین می‌برد، ضمن اینکه با اگزوزهای دوگانه در طرفین و چراغ‌های باریک ترمز، هماهنگی خوبی با طراحی کلی فارستر دارد. قسمت در صندوق بار، فاقد دستگیره در لبه‌ی پایینی است و صرفا از قسمت میانی که زیر لوگو قرار دارد، کنترل می‌شود. هرچند که اکثر نسخه‌های فارستر با سیستم بالابر الکتریکی صندوق ارائه می‌شوند، نبود دستگیره برای افراد کوتاه قد و افرادی که قدرت بدنی بالایی ندارند، مشکل‌ساز خواهد بود.

در مجموع، می‌توان نمره‌ی بسیار خوبی به طراحی ظاهری سوبارو فارستر داد و آنرا یکی از جذاب‌ترین کراس‌اورهای دنیا با سبک بدنه‌ی اسپرت دانست. ابعاد این خودرو شامل طول ۴.۹۵۹ متر، عرض ۱.۷۹۶ متر و ارتفاع سقف ۱.۷۳۲ متر است که با فاصله ‌محورهای ۲.۴۶۰ متر ارائه می‌شود. فاصله‌ی استاندارد کف با سطح زمین، ۲۲ سانتیمتر است، ضمن اینکه رینگ‌های اسپرت، در سایزهای ۱۶، ۱۷ و ۱۸ اینچ قابل سفارش خواهند بود.

فضای داخلی و کابین

نشستن روی صندلی فارستر، فضایی مدرن و امروزی در اختیار راننده می‌گذارد که البته برای سرنشین کناری، چشم‌نوازتر و عاری از طراحی پیچیده است. بخش زیادی از داشبورد و بخش‌هایی که در جلوی دید قرار دارند، از پلاستیک خشک تشکیل شده‌اند که تا حدودی غیر لوکس و ارزان‌قیمت به نظر می‌رسد. در عوض، فرمان، زیر دستی کنسول، بخش‌هایی از تو دری، از جنس پوشش صندلی‌ها هستند که نرم و قابل قبول است.

نکته‌ی مهم در طراحی فارستر، به کشیدگی بدنه، خصوصا در قسمت شیشه‌ی جلو مربوط می‌شود که با خمیدگی ستون مقابل راننده (ستون A)، فضای دید را افزایش می‌دهد و نقطه‌ی کور راننده را به خوبی کم می‌کند. نمایشگر اصلی، دقیقا در وسط داشبورد قرار دارد و هرچند که در بعضی مدل‌ها کوچکتر است، تقریبا در همه‌ی نسخه‌های موجود در کشورهای مختلف، از نوع لمسی و سایز ۶.۱ اینچ یا ۷ اینچ خواهد بود. علاوه بر این، یک نمایشگر کوچک و عریض، در سایز ۴.۳ اینچ هم در بالای داشبورد وجود دارد که اطلاعات مهم، ازجمله درجه‌ی حرارت محیط و فضای بیرون، سمت حرکت خودرو در مسیر سیستم ناوبری را نشان می‌دهد، البته به دلیل فاصله‌ی نسبتا زیاد نمایشگر کوچک، با چشم سرنشینان جلو، چندان کاربردی و راه‌گشا محسوب نمی‌شود.

صندوق عقب فارستر، درقسمت کف؛ هم‌سطح سپر بیرونی است که جابه‌جایی اجسام و خصوصا برداشتن آنها را ساده‌تر می‌کند. فضای ۹۷۵ لیتری، کاملا راضی‌کننده است، درحالیکه می‌توان با خواباندن صندلی‌های عقب به حجم ۲,۱۱۵ لیتر رسید. کاربر این خودرو، با استفاده از یک کلید در نزدیکی در صندوق عقب، می‌تواند ضامن مربوط به صندلی‌های ردیف دوم را آزاد کرده و بی‌نیاز از رفتن به سمت آنها، فضای این قسمت را به حداکثر میزان ممکن برساند، هرچند که برای بازگرداندن صندلی‌ها به حالت اول، چاره‌ای جز حضور در سمت دیگر خودرو نخواهد داشت.

فارستر برای پنل پشت فرمان، همچنان از طرح سنتی استفاده می‌کند و حتی اعتقادی به مدل سیلندری ندارد. عقربه‌های سرعت و دور موتور، با ترکیبی مشابه دیگر خودورها عمل می‌کنند و زمینه‌ی سیاه دارند، ضمن اینکه خبری از نمایشگرTFT در این قسمت نیست و اطلاعاتی از قیبل مصرف سوخت لحظه‌ای یا هشدارهای فنی، با کارکترهای دیجیتالی، در اختیار راننده قرار می‌گیرند.

جنس صندلی‌ها در نسخه‌های پایه، از چرم مصنوعی است و کیفیت قابل قبولی دارد، درحالیکه مدل‌های گران‌تر، از چرم طبیعی و مرغوب‌تر بهره‌مند هستند. فارستر در کلاس کراس‌اورهای میان‌رده طبقه‌بندی می‌شود؛ اما برای ۵ سرنشین بالغ، فضای مناسبی ارائه می‌کند که در قسمت زانو و بالای سر، کاملا راحت و قابل قبول است. صندلی‌های عقب هم، قابلیت تنظیم زاویه دارند، ضمن اینکه با فاصله‌‌ی زیاد از ردیف اول، فضای خوبی ارایه می‌کنند.

در مجموع، طراحی فضای داخلی سوبارو فارستر، استانداردهای یک خودروی تراز اول ژاپنی را در اختیار می‌گذارد و فراتر از نمونه‌های کره‌ای است، هرچند که توقع علاقه‌مندان به کراس‌اورهای گران‌قیمت آلمانی مثل بی‌ام‌و X3 را، برآورده نمی‌کند.

پیشرانه و توانایی‌های فنی

سوبارو فارستر با دو نوع پیشرانه‌ی ۲ و ۲.۵ لیتری بنزینی همراه با یک نمونه‌ی دیزلی ۲ لیتری ارایه می‌شود. ارزان‌ترین نسخه‌‌ی بنزینی و ۲.۵ لیتری این کراس‌اور، ارزان‌تر از دیگر مدل‌ها است؛ چراکه از فناوری‌های مدرن، ازجمله سیستم توربوشارژ سوبارو، بهره نمی‌برد و به همین دلیل، قدرت کمتری دارد. طبق گزارش‌های منتشر شده از نماینده‌ی فروش این خودرو در ایران، فارستر با قوی‌ترین نمونه و همراه با پیشرانه‌ی پرقدرت ۲ لیتری در کشورمان حضور خواهد داشت. نکته‌ی جالب در میان مدل‌های مختلف این خودرو، سیستم دو دیفرانسیل است که در همه‌ی نسخه‌ها به صورت استاندارد وجود دارد. علاوه بر این، پیشرانه‌های فارستر از نوع بوکسر هستند که با آرایش غیر خطی و به صورت تخت با زاویه‌ی ۱۸۰ درجه، کار می‌کنند.

 

فارستر با پیشرانه‌ی ۲.۵ لیتری تنفس طبیعی، قدرت ۱۷۰ اسب بخار و گشتاور ۲۳۵ نیوتن‌متر از دور موتور ۴۱۰۰ دور بر دقیقه، رسیدن به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت را در زمان ۹.۹ ثانیه ممکن می‌کند. نهایت سرعت این خودرو، نزدیک به ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت است و میانگین مصرف سوخت ۸ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر مسافت، خواهد داشت. بیشتر مصرف سوخت فارستر در ترافیک شهری، حدود ۱۱ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر است، درحالیکه با سرعت ثابت بزرگراه، ۶.۷ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر، مصرف بنزین خواهد داشت. این خودرو با دو نوع جعبه‌دنده‌ی ۶ سرعته‌ی دستی و اتوماتیک CVT، قابل سفارش است.

قدرتمندترین نسخه‌ی فارستر، پیشرانه‌ی ۲ لیتری توربوشارژ و مجهز به اینترکولر است که قدرت ۲۵۰ اسب بخار و گشتاور ۳۵۰ نیوتن‌متر از دور موتور ۲۴۰۰ تا ۳۶۰۰ دور بر دقیقه ارایه می‌کند. این مدل، می‌تواند در زمانی حدود ۷ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت برسد، هرچند که با بنزین اکتان بالا در بعضی تست‌ها، زمان ۶.۳ ثانیه در تست سرعت صفر تا ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت هم، برای آن ثبت شده است. فارستر با پیشرانه‌ی ۲ لیتری، بعد از ۱۶ ثانیه از شروع حرکت به سرعت ۱۶۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد و نهایت سرعت ۲۲۰ کیلومتر بر ساعت در اختیار راننده می‌گذارد. میانگین مصرف سوخت این خودرو، ۸.۵ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر خواهد بود، درحالیکه در ترافیک شهری، حدود ۱۱ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر و با سرعت ثابت بزرگراه، ۷ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر برآورد می‌شود. این مدل در بیشتر کشورهای دنیا، فقط با جعبه‌دنده‌ی ۸ سرعته‌ی CVT قابل خرید است.

نمونه‌ی دیزلی فارستر، با پیشرانه‌ی ۲ لیتری توربوشارژ ارایه می‌شود که از نظر توانایی‌های سرعت و شتاب‌گیری مشابه نسخه‌ی ۲.۵ لیتری بنزینی، عمل می‌کند. این خودرو با قدرت ۱۴۵ اسب بخار و گشتاور ۳۵۰ نیوتن‌متر که از دور موتور ۱۶۰۰ در اختیار راننده خواهد بود، در زمانی حدود ۱۰ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد، درحالیکه میانگین مصرف کمتر از ۶ لیتر، گازوئیل استاندارد اروپا به همراه دارد. فارستر توربودیزل، در ترافیک شهری حدود ۷ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر و در بزرگراه نزدیک به ۵ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر، مصرف سوخت خواهد داشت.