هوندا ویگور نسل اول 1981-1985
هوندا ویگور نسل اول با کد داخلی SZ/AD خودرویی است که در سال‌های 1981 تا 1985 در ژاپن تولید شده است. است. سیستم جعبه‌دنده آن به دو صورت خودکار و دستی است.
نگاه کلی:
هوندا ویگور نسل اول (به ژاپنی: ホンダ・ビガー، هوندا بیگا) یک سدان ممتاز است که از هوندا آکورد مشتق شده است. از سال 1981 تا 1995 از طریق شبکه نمایندگی هوندا ورنو در ژاپن فروخته شد و از ژوئن 1991 (سال مدل 1992) تا سال 1994 در آمریکای شمالی به عنوان Acura Vigor فروخته شد. ویگورزهای اولیه نسخه‌های لوکس‌تر آکورد بودند و تا زمان ورود هوندا لجند به عنوان پرچم‌دار هوندا خدمت می‌کردند.
در آغاز 25 سپتامبر 1981، هوندا نوعی از هوندا آکورد را با نشان هوندا ویگور فقط برای ژاپن تولید کرد. نسل اول Vigor یک سدان 4 در و هاچ بک 3 در با درجه بالاتر بود که موتور 1.8 لیتری آن تنها موتور موجود بود که از سیستم CVCC-II هوندا استفاده می کرد.
ویگور آکوردی اسپرت‌تر، سریع‌تر، «قوی‌تر» با سطح تجهیزات بالاتر نسبت به آکورد آرام‌تر بود. با توجه به سطح بالاتر تجهیزات لوکس گرا، Vigor به بازار کمک کرد تا یک خودروی مجهز لوکس از هوندا را بپذیرد که در سال 1985 با Honda Legend ظاهر شد. ویگور در ژاپن با تویوتا چیسر و نیسان لورل رقابت کرد. اجرای روشنایی عقب شامل پلاک نصب شده در سپر بود که یک قطعه تریم مشکی بین چراغ های عقب و کلمه “Vigor” حک شده بود. آکورد پلاک عقب را بین چراغ های عقب نصب کرد.
این موتور از راه‌اندازی SOHC 3 سوپاپ در هر سیلندر CVCC-II استفاده می‌کرد که به یک گیربکس 5 سرعته دستی یا 4 سرعته خودکار با مبدل گشتاور قفل شده متصل می‌شد. خودروهای دارای گیربکس دستی و کاربراتور CVCC بر اساس آزمایش‌های آلایندگی دولت ژاپن با استفاده از 10 حالت مختلف از استانداردهای سناریویی، 13.6 کیلومتر در لیتر (38 مایل بر گالن ضربه، 32 مایل بر گالن) درآمد کسب کردند و 23 کیلومتر در لیتر (65 mpg-immp؛ 54 mpg-US) با سرعت ثابت در 60 کیلومتر در ساعت (37.3 مایل در ساعت).
خودروهای دارای PGM-FI بر اساس آزمایش‌های آلایندگی دولت ژاپن با استفاده از 10 حالت مختلف از استانداردهای سناریویی، با 130 اسب بخار (96 کیلووات، 128 اسب بخار) و 22 کیلومتر در لیتر، 13.2 کیلومتر بر لیتر (37 مایل بر گالن- ضربه، 31 مایل بر گالن) درآمد کسب کردند. L (62 mpg-immp؛ 52 mpg-US) به طور مداوم سرعت خود را در 60 کیلومتر در ساعت (37.3 مایل در ساعت) حفظ کرد. خریداران ژاپنی در مقایسه با سایر محصولات هوندا با موتورهای کوچکتر، مسئول سطح بالاتری از مالیات جاده ای سالانه بودند.
مواردی که در آکورد اختیاری بودند، مانند کروز کنترل، تهویه مطبوع با کنترل اتوماتیک سرعت فن و دمای کنترل شده با ترموستاتیک، شیشه های برقی با یک لمس سریع راننده، و فرمان برقی استاندارد در Vigor بودند. یک کامپیوتر سفری که مسافت پیموده شده، زمان رانندگی و مصرف سوخت را نشان می‌داد که هوندا در بروشور فروش آن را «ناوبر الکترونیکی» می‌نامید، در Vigor نیز استاندارد بود. تمام ویگرها همچنین به کمربند ایمنی ELR (قفل کننده اضطراری) مجهز بودند.
یکی از آیتم های اختیاری در هوندا ویگور نسل اول یک الکترو ژیرواکاتور، اولین سیستم ناوبری خودکار در خودرو در جهان بود. موارد دیگر شامل ابزار دقیق دیجیتال، ترمزهای ضد قفل چهار چرخ، سیستم‌های استریو از Alpine Electronics، Clarion و Pioneer، چرخ‌های آلیاژی (13 اینچی) و پشتیبانی از ران قابل تنظیم روی صندلی سرنشین جلو بود.
از سال 1985، سطوح تریم ارائه شده MG، ME و ME-R برای سدان بودند. بسته‌های تریم قبلی VXR، VX و VL بودند که همگی از راه‌اندازی القایی CVCC-II استفاده می‌کردند. سیستم تزریق سوخت هوندا در VTL-i و VT-i ارائه شد. هاچ بک Vigor با بسته های تریم MX-T و ME-T در دسترس بود تا اینکه در سال 1984 با هاچ بک 2 در هوندا اینتگرا جایگزین شد.
بسته های اولیه تریم هاچ بک Vigor TXL، TX و TU با استفاده از کاربراتور و TT-i با تزریق سوخت. وسایل نقلیه ای که مجهز به تزریق سوخت بودند دیگر از سیستم CVCC استفاده نمی کردند. برخی از تجهیزات استاندارد در هاچ بک MX-T و سدان های MG و ME شامل کروز کنترل، سیستم تعلیق تراز خودکار تمام چرخ دو حالته، کامپیوتر مصرف سوخت، استریو کاست AM/FM و دو بلندگوی کواکسیال، جریان از طریق تهویه، فضای داخلی مخملی با صندلی‌های عقب تاشو تقسیم‌شده و روکش بار عقب برای خودروهای هاچ‌بک.
سطح تریم بالاتر هاچ بک ME-T و ME-R همچنین شامل روشنایی داخلی با تاخیر (به نام “روشنایی تئاتر”)، چهار بلندگوی کواکسیال با سیستم استریو، شیشه ها و قفل های برقی، ترمزهای دیسکی جلو و عقب و فرمان برقی حساس به سرعت بود. .
با وجود برخی تفاوت‌ها در تجهیزات موجود بین آکورد و ویگور، خودرو اساساً یکسان بود. تولید خودرویی با دو نام مختلف به هوندا اجازه می‌دهد تا خودرو را در کانال‌های فروش مختلف در ژاپن بفروشد. ویگور در نمایندگی های هوندا ورنو و آکورد در نمایندگی های هوندا کلیو فروخته شد. هاچ بک سه در کاملا مجهز Vigor انعطاف پذیری حمل بار را نسبت به نسل اول کوپه نیسان لئوپارد ارائه می کرد که یک هاچ بک نبود، رویکردی که با نسل اول و دوم تویوتا سوپرا مشترک بود.
در سال 1997، هوندا دوباره از این روش برای اضافه کردن نسخه پیشرفته‌تر آکورد استفاده کرد و مدلی معتبرتر ساخت و نام خودروی جدید را هوندا تورنئو گذاشت.
مقالات مرتبط:
تهیه، تدوین و ترجمه: تیم زاورکار
آخرین بروزرسانی مقاله: می 2024
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.