دانستنی های مسابقات 24 ساعته لمانز

مسابقات 24 ساعته لمانز (24 Hours of Le Mans‎) (لو مان به فرانسوی 24 Heures du Mans) قدیمی‌ترین مسابقه خودروهای اسپرت در جهان است که به‌صورت سالانه از سال 1923 در نزدیکی شهر لو مان فرانسه و در رشتهٔ استقامت برگزار می‌شود. از این مسابقات به عنوان یکی از معتبرترین مسابقات خودرویی جهان و همچنین با نام «جایزه بزرگ استقامت و بازدهی» یاد می‌شود.

این مسابقه یک بخش از سه‌گانه مسابقات خودروهای اسپرت است. دو مسابقهٔ دیگر، ایندیاناپلیس 500 (Indianapolis 500) و جایزه بزرگ موناکو هستند. برخلاف مسابقات با مسافت معین که برنده بر اساس کمترین زمان ثبت شده (سریعترین) اعلام می‌شود، برنده مسابقات 24 ساعته لمانز راننده‌ای است که بیشترین مسافت در ۲۴ ساعت مسابقه را طی کرده باشد.

این مسابقات را باشگاه اتومبیل‌رانی اوئست مدیریت می‌کند و محل برگزاری آن پیست سرت (Circuit de la Sarthe) است. پیست سرت متشکل از چند جاده عمومی که بسته شده‌اند و قسمت‌های مخصوص مسابقه پیست است.

در این مسابقه تیم‌های مسابقه دهنده باید بین اهداف اصلی مسابقه، یعنی سرعت و استقامت برای مدت ۲۴ ساعت بدون اینکه خودروها مشکل فنی و مکانیکی پیدا کنند، توازن برقرار کنند. از 60 خودرویی که برای حضور در مسابقات 24 ساعته لمانز 2018 اجازه یافته بودند، تنها 41 خودرو توانستند 24 ساعت کامل را دوام بیاورند.

در سال 2012 مسابقات 24 ساعته لمانز بخشی از مسابقات قهرمانی جهان استقامت فیا بوده‌ است.

امروزه نیز امتیازات حاصل از مسابقات 24 ساعته لمانز به رده بنده مسابقات استقامتی فیا تعلق می‌گیرد اما جزئی از تقویم مسابقات استقامتی جهان نیست.

در گذر زمان مسابقات لمانز الهام بخش مسابقات مختلفی که در سراسر جهان به وجود آمده‌اند بوده‌است. فرمت ۲۴ ساعته مسابقات در سراسر جهان محبوب شده‌است و هم‌اکنون در مسابقاتی همچون مسابقات ۸ ساعته سیبرینگ (۱۰۰۰ کیلومتر سیبرینگ) مسابقات ۲۴ ساعته دیتونا، مسابقات ۲۴ ساعته نوربرگ‌رینگ، مسابقات ۲۴ ساعته اسپا و مسابقات ۲۴ ساعته باتورست استفاده می‌شود.

کلاس خودرو:

این مسابقه تقریباً 60 شرکت کننده دارد. هر ماشین باید حداقل دو صندلی داشته باشد. با این حال، اخیراً اتومبیل‌ها فقط به جای خود صندلی برای قرار دادن صندلی دوم در کابین خلبان، باید فضایی اضافی هم داشته باشند. دو درب مجاز است. ماشین های کابین باز نیازی به در ندارند.

از سال 2014، تمام خودروهای رده LMP1 برتر به دلیل نگرانی های ایمنی باید سقف داشته باشند و خودروهای کابین باز فقط در رده LMP2 کمی کندتر مجاز هستند.

از سال 2017، تمام خودروهای نمونه اولیه، LMP1 یا LMP2، باید کابین خلبان بسته داشته باشند. اگرچه همه خودروها همزمان با هم رقابت می کنند، کلاس های جداگانه ای وجود دارد. به برنده هر کلاس و برنده کلی جایزه تعلق می گیرد.

تعداد کلاس ها در طول سال ها متفاوت بوده است، اما اکنون چهار کلاس وجود دارد. نمونه‌های اولیه لمانز (LMP) دو کلاس برتر LMP1 و LMP2 هستند که بر اساس سرعت، وزن و توان خروجی تقسیم می‌شوند.

برای LMP2، تیم ها موظفند یکی از چهار شاسی تایید شده ORECA، Ligier، Dallara یا Multimatic/Riley را اجرا کنند که با موتور استاندارد 4.2 لیتری گیبسون V8 جفت شده است. تیم های LMP1 مشمول چنین محدودیتی نیستند. قدرت اضافی، وزن کمتر و آیرودینامیک پیچیده‌تر آن‌ها باعث می‌شود تا زمان‌های دور بسیار سریع‌تر انجام شود. خودروهای LMP1 نیز ممکن است از فناوری هیبریدی استفاده کنند.

از سال 2011، دو کلاس بعدی کلاس‌های گرند تور (GT) مبتنی بر تولید، GT Endurance Pro و GT Endurance AM هستند. هر دوی این کلاس ها از قوانین LM GTE یا “لمانز گرند تورینگ استقامت” استفاده می کنند. اگرچه کلاس برتر بیشترین احتمال را دارد که برنده کلی باشد، کلاس های پایین تر به دلیل قابلیت اطمینان بهتر، گاهی برنده شده اند.

رانندگان:

در ابتدا هیچ قانونی در مورد تعداد رانندگان خودرو یا مدت زمان رانندگی آنها وجود نداشت. اگرچه تقریباً همه تیم‌ها در دهه‌های اولیه از دو راننده استفاده می‌کردند، برخی از رانندگان لمانز مانند پیر لووگ و ادی هال سعی کردند به صورت انفرادی مسابقه را اجرا کنند، به این امید که با عدم نیاز به تغییر راننده در زمان صرفه‌جویی کنند. این عمل بعداً ممنوع شد.

تا دهه 1980 تیم‌هایی وجود داشتند که تنها دو راننده در آن شرکت می‌کردند، اما در پایان این دهه، قوانین تغییر کردند و مقرر کردند حداقل سه راننده باید هر خودرو را رانندگی کنند.

در دهه 1990، به دلیل سرعت خودروها و فشاری که بر رانندگان وارد می‌کند، قوانین اضافی برای کاهش خستگی راننده مقرر کرد که رانندگان نمی‌توانند بیش از 240 دقیقه در مدت 6 ساعت رانندگی کنند و هیچ راننده‌ای نمی‌تواند در مجموع بیش از 14 ساعت براند.

با مدیریت دقیق دوره‌های رانندگی، این امکان را فراهم می‌کند که مسابقه را تنها با دو راننده کامل کند (همانطور که Jeroen Bleekemolen و Cooper MacNeil در سال 2014 انجام دادند)، اگرچه اکثریت قریب به اتفاق تیم‌ها همچنان از سه راننده استفاده می‌کنند.

در سال 2017، قوانین زمان رانندگی بیشتر تغییر کرد. در صورت لزوم، مقامات ممکن است محدودیت زمان رانندگی 80 دقیقه پشت فرمان و حداقل 30 دقیقه استراحت را درخواست کنند. این قانون فقط در صورتی اعمال می شود که دمای هوا حداقل 32 درجه سانتیگراد (89.6 فارنهایت) باشد.

هایپرکار:

در سال 2021 کلاس هایپرکار معرفی شد، کلاسی که امکان شرکت هایپرکارهای Le Mans و از سال 2023 به بعد نیز خودروهای LMDh را فراهم می کند. در سال 2021 مسابقه بار دیگر به تعویق افتاد، این بار به اوت.

برای سال‌های 2021 و 2022، خودروهای غیرهیبریدی LMP1 مجاز به شرکت به‌عنوان خودروهای «پدربزرگ» LMP1 بودند، اگرچه فقط Alpine از این امکان استفاده می‌کرد. دیگر ورودی‌های کلاس هایپرکار تویوتا و تیم خصوصی Glickenhaus بودند. قوانین جدید Hypercar به تولیدکنندگان آزادی بیشتری در طراحی داده است که منجر به خودروهایی مانند پژو 9X8 بدون بال (ورود) در سال 2022 و بسیاری دیگر از طرح‌های منحصر به فرد می‌شود که اضافه خواهند شد.

مقررات LMP2 با نسل بعدی خودروهای LMP2 که به عنوان شاسی برای خودروهای LMDh نیز استفاده می شود، تا سال 2024 تمدید شد و گفته می شود در سال 2025 معرفی می شود. در سال 2025 احتمالاً شاهد معرفی نمونه های اولیه هیدروژنی نیز خواهیم بود که برای کل رقابت خواهند کرد.