پیرو فراری

پیرو لاردی فراری (Piero Ferrari) زاده 22 مه 1945 کارآفرین، صنعتگر و مدیر اجرایی ایتالیایی است، که در حال حاضر به‌ عنوان نایب رییس هیئت مدیره شرکت فراری فعالیت می‌کند. وی دومین فرزند انزو فراری و مالک 10.23٪ از سهام شرکت فراری می‌باشد. او 13.2 درصد از گروه Ferretti را در اختیار دارد.

تا اوت 2022، دارایی خالص او 4.6 میلیارد دلار آمریکا برآورد شده است.

زندگی شخصی:

پیرو فراری پسر انزو فراری و معشوقه او، لینا لاردی (1911 – 2006) است. او همچنین برادر ناتنی کوچکتر دینو فراری است که با او یک پدر مشترک دارد.

دینو مبتلا به دیستروفی عضلانی دوشن بود و در 30 ژوئن 1956 در سن 24 سالگی درگذشت. پیرو با وجود 11 سالگی در زمان مرگ دینو، هرگز برادر بزرگتر خود را در زندگی ملاقات نکرد.

پس از مرگ دینو، انزو، پیرو را به یکی از وارثان اصلی خود تبدیل کرد و 10 درصد از سهام شرکت فراری را به او داد. انزو در اواخر دهه 1930 با لینا لاردی آشنا شده بود، زمانی که او در Carrozzerie Orlandi، یک شرکت ماشین سازی در مودنا کار می کرد. این دو بلافاصله پس از شروع یک رابطه عاشقانه. پسر آنها، پیرو، در 22 مه 1945 به دنیا آمد؛ و انزو و لینا رابطه خود را تا زمان مرگ فراری در سال 1988 ادامه دادند.

از آنجایی که طلاق تا سال 1975 در ایتالیا غیرقانونی بود، پیرو تا زمان مرگ همسر جدا شده انزو، لورا، در 27 فوریه 1978 نمی توانست به عنوان یکی از اعضای خانواده فراری شناخته شود. در سال 1990، او به طور قانونی نام خود را از پیرو لاردی فراری به پیرو فراری تغییر داد.

فراری در مودنا بزرگ شد. او با حضور در یک تعمیرگاه دوچرخه در نزدیکی خانه مادرش به مکانیک علاقه مند شد. در سال 1964، دیپلم دبیرستان را در دوره مکانیک مؤسسه فنی فرمو کورنی در مودنا، یک مؤسسه فنی صنعتی، به دست آورد.

دوران حرفه ای:

در سال 1969 فراری به‌عنوان مترجم انگلیسی برای پدرش به‌طور غیررسمی برای شرکت خانوادگی کار کرد. در اوایل دهه 1970، او رسماً به عنوان ناظر فنی استخدام شد و وظیفه فهرست کردن، توصیف و بایگانی اجزای معیوب یا ناکارآمد خودرو را داشت. یکی از کارهای اولیه او بردن نقشه ها و قطعات 196 Dino به بخش GT بود که به عنوان پل بین ماشین های جاده ای و بخش مسابقه ایفای نقش می کرد. با انجام این کار، او تجربه قابل توجهی در مورد پویایی عملیاتی کارخانه به دست آورد.

در سال 1974 او به تیم فرمول یک منتقل شد و در آنجا به عنوان یک سازمان دهنده کار کرد و به مدیران ورزشی لوکا کوردرو دی مونتزمولو و دانیله اودتو کمک کرد. در اواسط دهه 1980 او ناظر تولید اتومبیل های جاده ای شد، جایی که به توسعه مفاهیم برای فراری F40، فراری F50 و لافراری کم حجم کمک کرد.

در سال 1988، زمانی که انزو فراری درگذشت، پیرو تنها وارث خانواده فراری بود و 10 درصد سهم پدرش از شرکت و مالکیت پیست فیورانو را به ارث برد. وی در سال 1989 توسط ویتوریو گیدلا، رئیس وقت فراری، به عنوان نایب رئیس انتخاب شد.

به مناسبت گرندپری چین در سال 2013 که فرناندو آلونسو برنده شد، استفانو دومنیکالی، مدیر وقت تیم فراری، پیرو فراری را متقاعد کرد تا جام را برای تیم جمع آوری کند. این اولین بار در تاریخ اسکودریا فراری بود که یکی از اعضای خانواده فراری بر روی سکوی مسابقات فرمول یک قدم گذاشت.

افتخارات:

پیرو فراری در سال 2004 عنوان Cavaliere del Lavoro را دریافت کرد. در سال 2004 مدرک افتخاری مهندسی هوافضا را از دانشگاه ناپل دریافت کرد.

در سال 2021 او جایزه Mecenate dello Sport را در لاتین دریافت کرد.