فراری 125 اس 1947

فراری 125 اس (Ferrari 125 S) خودرویی است که در سال‌های 1947 تولید شده‌ است. این فراری طرفداران خاص و زیادی دارند که معمولا دوستداران سبک کلاسیک و قدیمی هستند.

نگاه کلی:

فراری 125 اس از شاسی لوله فولادی استفاده می کرد و دارای یک سیستم تعلیق دو جناغی با فنرهای ورقه ای عرضی در جلو با یک محور زنده در عقب بود. ترمزهای درام قدرت هیدرولیک جلو و عقب مشخص شدند.

125 S توسط جواکینو کلمبو 1.5 لیتری (1497 سی سی/91 اینچ) 60 درجه V12 با سوراخ/کورس 55 در 52.5 میلی متر نیرو می گرفت. این موتور 118 اسب بخار (87 کیلووات) در 6800 دور در دقیقه با نسبت تراکم 9.5:1 تولید می کرد. این یک طرح تک میل بادامک بالای سر با 2 سوپاپ در هر سیلندر و سه کاربراتور Weber 30DCF دو خفه بود.

یک گیربکس پنج سرعته در 125 S استفاده شد زیرا بهتر از یک گیربکس چهار سرعته سنتی می‌توانست از منحنی‌های قدرت V-12 با دور بالا استفاده کند.

اگرچه قبل از خودروی انزو فراری Auto Avio Costruzioni 815 در سال 1940، فراری 125 اس اولین وسیله نقلیه ای بود که نام فراری را در 11 می 1947 در پیست مسابقه پیاچنزا به نمایش گذاشت. اما بر خلاف سلف 8 خطی خود، که تا حدی از اجزای موتور فیات ساخته شده بود، 125 S دارای موتور کلمبو V12 (“125”) طراحی و ساخت فراری بود. ویژگی ای که با اکثر خودروهای فراری دهه های بعد مشترک بود. 125 S بعداً در سال 1947 با 159 S جایگزین شد.