دیابلو در 21 ژانویه 1990 برای فروش به عموم ارائه شد. قدرت آن از یک پیشرانه 5.7 لیتری، 4 سوپاپ در هر سیلندر موتور V12 موجود و تزریق سوخت چند نقطه ای کنترل شده توسط کامپیوتر بدست می آمد. حداکثر توان 492 اسب بخار و 580 نیوتن متر گشتاور برای رسیدن به حداکثر سرعت 325 کیلومتر در ساعت (202 مایل در ساعت) را تولید می کند. دیابلو دیابلو دیفرانسیل عقب بود و موتور در وسط نصب شده بود تا به تعادل وزن آن کمک کند. شتاب دیابلو 0-100 کیلومتر در ساعت (62 مایل در ساعت) را در 4.5 ثانیه، 0-160 کیلومتر در ساعت (99 مایل در ساعت) در 9.3 ثانیه و 0-200 کیلومتر در ساعت (124 مایل در ساعت) در 13.7 ثانیه اندازه گیری کردند.

Diablo مجهزتر از Countach بود. ویژگی های استاندارد شامل صندلی ها و فرمان کاملاً قابل تنظیم، شیشه های برقی، سیستم استریو آلپاین و فرمان برقی از سال 1993 به بعد بود. ترمزهای ضد قفل در ابتدا در دسترس نبودند، اگرچه در نهایت مورد استفاده قرار گرفتند. چند گزینه در دسترس بود، از جمله صندلی راننده سفارشی، تعویض سی دی و ساب ووفر از راه دور، اسپویلر عقب، مجموعه چمدان نصب شده در کارخانه (قیمت 2600 دلار) و ساعت انحصاری Breguet برای داشبورد (قیمت 10500 دلار) بود.

دیابلو در کارنامه خود، 2 هزار 903 دستگاه فروش داشت و این خودرو به لطف این میزان از محبوبیت، عنوان پرفروش ترین محصول لامبورگینی آن زمان را در اختیار داشت. طبق اسناد موجود تنها 6 دستگاه دیابلو VT به توئین توربو مجهز شده است. ناگفته نماند که این خودرو سابقه بازیگری دارد چون یک دستگاه دیابلو مدل 1990 در فیلم تاکسی 4 (2007) حضور داشت.