لامبورگینی مورسیه لاگو LP 640

مورسیه‌ لاگو جانشین  دیابلو است و در سال ۲۰۰۱ به‌عنوان کوپه معرفی شد. این خودرو برای اولین بار در آمریکای شمالی برای مدل سال ۲۰۰۲ در دسترس بود. مورسیه‌لاگو اولین طراحی جدید لامبورگینی در یازده سال گذشته بود، و همچنین اولین مدل جدید این برند تحت مالکیت شرکت مادر آلمانی آئودی بود که متعلق به فولکس‌واگن است. این خودرو توسط لوک دانکر ولک، رئیس طراحی لامبورگینی از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۵ طراحی شده‌است.

مورسیه‌لاگو در زبان اسپانیایی به نام گاوی است که با وجود ۲۴ زخم شمشیری که در جنگ کوردوبا خورد، زنده ماند. معنای دیگر آن خفاش است به همین دلیل این مدل لامبورگینی در فیلم شوالیه تاریکی به عنوان خودروی بتمن مورد استفاده قرار گرفت.

مدل رودستر در سال ۲۰۰۳ معرفی شد و به دنبال آن ال‌پی۶۴۰ کوپه و رودستر به‌روز شده‌تر و نسخه تولید محدود ال‌پی ۶۵۰–۴ رودستر معرفی شد. مدل نهایی مورسیه‌لاگو ال‌پی ۶۷۰–۴ سوپر ولوچه بود که موتور قدرتمندتری داشت. تولید مورسیه‌لاگو در ۵ نوامبر ۲۰۱۰ به پایان رسید و در مجموع ۴۰۹۹ دستگاه از آن ساخته شد. جانشین آن، اونتادور، در نمایشگاه خودروی ژنو ۲۰۱۱ رونمایی شد.

مدل اس‌وی مورسیه‌لاگو صد کیلو گرم سبک تر و ۳۰ اسب بخار بیشتر دارد و به نحوی است که می‌تواند با سرعت ۳۴۱ کیلومتر بر ساعت حرکت کند بدون اینکه چرخ‌های عقب آن لغزش داشته باشد. کنترل در سر پیچ‌ها نسبت به خودروهای مشابه بسیار آسان‌تر است. این موارد زمانی حاصل شد که توانستند بیشتر قسمت‌ها از پانل گرفته تا قسمت‌های داخلی و سیستم اگزوز با استفاده از الیاف سبک فیبر کربنی حدود ۱۰۰ کیلوگرم سبک‌تر شود.

 

در سینهٔ مورسیه‌لاگو یک پیشرانهٔ ۶.۲ لیتری V12 قرار داشت که با ۵۸۰ اسب بخار، بسیار قوی‌تر از دیابلوهای اولیه بود. به لطف این نیرو و همین‌طور سامانهٔ چهارچرخ محرک، مورسیه‌لاگو ظرف ۳.۸ ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر بر ساعت می‌رسید که در سال ۲۰۰۱ دستاورد بزرگی محسوب می‌شد خصوصاً با توجه به مبدل‌های کاتالیزوری بزرگی که در آن زمان نیاز بود. با استفاده از سیستم روغن‌کاری کارتل خشک، پیشرانه تقریباً ۵۰ میلی‌متر پایین‌تر نصب شده بود که به بهبود قابلیت‌های رانندگی مورسیه‌لاگو کمک می‌کرد. همچنین طراحی این ماشین هم آن‌قدر جذاب بود که حتی هنوز هم چشمگیر به نظر می‌رسد.

مثل اونتادور، خانوادهٔ مورسیه‌لاگو هم در طول سال‌ها گسترش پیدا کرد. در سال ۲۰۰۴ نسخهٔ رودستر به بازار آمد و سپس نسخهٔ بروز شدهٔ مورسیه‌لاگو با نام LP640-4 در سال ۲۰۰۷ معرفی شد. در این نسخه، حجم پیشرانه به ۶.۵ لیتر و قدرت آن به ۶۴۰ اسب بخار افزایش یافت. در سال ۲۰۱۰ لامبورگینی رودستر جدید LP650-4 را با ۶۵۰ اسب بخار قدرت به بازار فرستاد. این نسخه به یک سقف پارچه‌ای مجهز شده بود که امکان برداشتن آن به‌صورت دستی وجود داشت. قوی‌ترین عضو خانوادهٔ مورسیه‌لاگو نیز نسخهٔ سوپرولوچه LP670-4 یا SV بود که با استفادهٔ بیشتر از فیبر کربن، وزن آن حدود صد کیلوگرم کمتر شده بود. در این نسخه همچنین قدرت موتور V12 به ۶۷۰ اسب بخار افزایش یافت که ۹۰ اسب بخار از مورسیه‌لاگوی اولیه بیشتر بود و شتاب صفرتاصد را به زیر سه ثانیه رساند.

آخرین گیربکس دستی لامبورگینی

هرچند مورسیه‌لاگو آخرین ساختۀ V12 بدون توربو یا سیستم هیبریدی لامبورگینی نبود اما آخرین محصول V12 این شرکت با گیربکس دستی محسوب می‌شد. این خودرو از یک گیربکس شش سرعتهٔ دستی استفاده می‌کرد که بعداً یک نمونهٔ اتوماتیک‌شدهٔ الکترونیکی با پدال‌های پشت فرمان هم به آن اضافه شد.

دیگر نکات برجسته

در سال ۲۰۰۴، مورسیه‌لاگو R-GT که برای مسابقات قهرمانی GT طراحی شده بود در پیست معرفی شد. از این نسخه فقط ۹ دستگاه ساخته شد که همگی محرک عقب بودند.

همچنین در طول سال‌ها چند نسخهٔ تولید محدود از مورسیه‌لاگو ساخته شد که یکی از آن‌ها نسخهٔ چهلمین سالگرد بود. این نسخه که برای گرامیداشت چهل‌سالگی لامبورگینی طراحی شده بود، به سیستم اگزوز ارتقاءیافته و کابین چرمی ویژه مجهز شده بود و تنها ۵۰ دستگاه از آن ساخته شد.

درمجموع، بین سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۱ لامبورگینی ۴,۰۹۹ دستگاه از مورسیه‌لاگو تولید کرد. این یک دورهٔ درخشان دیگر برای V12 خالص لامبورگینی بود که بعداً با اونتادور ادامه پیدا کرد اما در پایان سال جاری برای همیشه خاتمه خواهد یافت.