مازراتی بورا 1971-1978

مازراتی بورا با کد داخلی (Tipo AM117) خودرویی کوپه و اسپرت است که در سال‌ های 1971-1978 در دو نسخه تولید شده‌ است.

نگاه کلی:

مازراتی بورا یک خودروی اسپرت دو سرنشین، موتور وسط عقب، دیفرانسیل عقب و گرند تورر است که توسط مازراتی از سال 1971 تا 1978 تولید شد. مشابه با سایر خودروهای مازراتی آن دوران، این نام از این نام گرفته شده است. به معنای یک باد، بورا باد تریست است.

بورا اولین خودروی خیابانی موتور وسط مازراتی بود و به شهرت مازراتی برای تولید خودروهای سریع اما از نظر تکنولوژی قدیمی پایان داد و همچنین اولین مازراتی با سیستم تعلیق مستقل چهار چرخ بود. در مقابل، لامبورگینی رقیب برای اولین بار در سال 1964 از سیستم تعلیق کامل مستقل استفاده کرد.

طراحی و توسعه:

مازراتی بورا توسط Giorgetto Giugiaro در Italdesign در اواخر دهه 1960 طراحی شد و در سال 1971 به بازار آمد و دارای ضریب درگ فقط 0.30 بود. مقداری که یک دهه بعد همچنان بسیار آیرودینامیک نامیده می شود. ساخت پانل های تمام فولادی با Officine Padane از مودنا قرارداد بسته شد.

بورا دارای تعدادی ویژگی نوآورانه بود که این خودرو را هم از مازراتی های قبلی و هم از دیگر ابرخودروهای برند پیشرو متمایز می کرد. در مقایسه با آن‌ها، متمدن و کاربردی بود، و دارای یک دسته پدال با نیروی هیدرولیکی بود که می‌توانست با فشار یک دکمه به جلو و عقب حرکت کند و فرمانی که می‌توانست کج شود و همچنین تلسکوپ را بچرخاند و مشکل آشنای ورود و خروج را برطرف کند.

بیشتر سوپراسپرت ها فضای کمی برای پا دارند و امکانات کمی برای چمدان دارند، اما بورا یک صندوق عقب بزرگ در جلوی وسیله نقلیه دارد و در غیر این صورت از رقبای خود به عنوان متمدن تر از نظر راحتی شناخته می شد.

بر خلاف رقبای خود، بورا از شیشه های عایق دو جداره استفاده کرد که کابین خود را از محفظه موتور جدا می کرد و همچنین از کلاهک آلومینیومی موکت شده موتور استفاده می کرد که انتقال صدای پیشرانه را تا حد زیادی کاهش می داد، لرزش را به کابین سخت می کرد و سطح راحتی راننده را افزایش می داد. موتور و گیربکس پنج سرعته ZF بر روی یک فریم فرعی که از طریق چهار پایه قابل انعطاف به کفپوش متصل شده بود، نصب شده بودند.

مشخصات فنی:

موتور اصلی مازراتی بورا 4719 سی سی (4.7 لیتر؛ 288.0 مکعب اینچ) است که 310 اسب بخار (228 کیلووات) در 6000 دور در دقیقه و 461 نیوتن متر (340 پوند فوت) گشتاور در 420 دور در دقیقه تولید می کند.

مازراتی بورا به مقصد ایالات متحده دارای موتور 4.9 لیتری بزرگتر از گیبلی بود تا کاهش قدرت ناشی از مقررات آلایندگی اگزوز را جبران کند. در سال 1976، مازراتی به موتور 4.9 لیتری بزرگتر با نسبت تراکم 8.75 به 1 روی آورد که دارای قدرت 330 اسب بخار (243 کیلووات) در 5500 دور در دقیقه و 481 نیوتن متر در متر (354 پوند بر ثانیه در بازار) در دور 0 بود.

خارج از ایالات متحده هر دو موتور اصل و نسب خود را به خودروی مسابقه‌ای معروف 450S برمی‌گردانند، از آلیاژ آلومینیوم ساخته شده بودند و دارای محفظه‌های احتراق نیم‌کره‌ای با 16 سوپاپ بودند که توسط چهار بادامک (زنجیری محور) کار می‌کردند. هر دو موتور به صورت طولی در وسط خودرو نصب شده بودند و به یک گیربکس پنج سرعته ZF-1 متصل می شدند که نیرو را به چرخ های عقب می فرستاد. آنها توسط چهار کاربراتور 42 DCNF/14 Downndraught Weber با احتراق الکترونیکی بوش تغذیه می شدند. نسبت تراکم 8.5:1 است.

متمایزترین جزئیات بورا سقف و ستون های شیشه جلو از جنس استنلس استیل برس خورده بود. در داخل، صندلی‌های سطلی، داشبورد، تزئینات درها، کنسول میانی و قسمت پشتی با چرم تزئین شده‌اند، با شیشه‌های برقی و تهویه مطبوع به صورت استاندارد است.

ستون فرمان به صورت دستی برای چنگک زدن و دستیابی قابل تنظیم بود. کنترل های سیستم مدار هیدرولیک کمکی صندلی راننده را به صورت عمودی تنظیم می کند، جعبه پدال (شامل پدال های ترمز، کلاچ و دریچه گاز) را می توان به صورت افقی به جلو و عقب با حدود 76 میلی متر (3.0 اینچ) تنظیم کرد – اولین کاربرد در جهان برای یک خودروی تولیدی و همچنین بالا و پایین بردن چراغ های جلوی مخفی در گلگیرهای جلو بود.

 

 

تهیه، تدوین و ترجمه: تیم زاورکار

آخرین بروزرسانی مقاله: ژانویه 2024