شورولت رویال
خودرو شورولت رویال که در اصل همان اوپل کومودور نسل B که بر پایه اوپل رکورد نسل D می‌باشد، پیش از انقلاب ۵۷ بین سالهای ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۷ با نام شورولت رویال یا شورولت ایران، توسط جنرال موتورز ایران عرضه می‌شد.
تولید این خودرو در سال 1977 متوقف شد و تا سال 1978، خط تولید آن به شورولت نوا، بیوک و کادیلاک سویل اختصاص یافت. این خودرو در نیمه اول دهه 50 خورشیدی برای جایگزینی دوج کرنت به عنوان ماشین پلیس ملی انتخاب شد.
تاریخچه:
در سال 1352 خورشیدی، جعفر اخوان مالک شرکت بازرگانی جیپ ایران متوجه شد که اتومبیل‌های آریا و شاهین تولیدی این شرکت دیگر توان رقابت با خودروهای وارداتی جدیدی که هر روز در خیابان ها رخ نشان می دادند را ندارند. او به سرعت تصمیم گرفت تا به سراغ شرکت جنرال موتورز امریکا برود، زیرا روابط خوبی با آن ها داشت و مردم ایران از محصولات این شرکت کرده بودند.
اخوان بعد از توافق با جنرال موتورز امریکا، نام شرکتش را به جنرال موتورز ایران تغییر داد و یک سدان از اوپل (اوپل تحت مالکیت جنرال موتورز بود) را از سبد محصولات این شرکت انتخاب و آن را با نام شورولت رویال روانه جاده های ایران کرد.
مشخصات فنی:
رویال با دو موتور با حجم موتور ۲۵۰۰ سی سی و ۲۸۰۰ سی سی عرضه می‌گشت.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.