فورد ماستنگ نسل اول 1964-1973
فورد ماستنگ (موستانگ) از خاطره انگیزترین و محبوب ترین خودرو های تاریخ بین علاقه مندان این صنعت بشمار میرود. این ماسل خوش اندام آمریکایی پس از گذشت 50 سال همچنان در خیابان های سراسر دنیا می درخشد.
نگاه کلی:
فورد ماستنگ کلاس تازه‌ای به نام پونی کار یا خودروهای پونی را در آمریکای شمالی ایجاد کرد؛ خودروهای اسپرت کوپه‌ای که کاپوتی کشیده و پشت کوتاهی داشتند. خودروهایی نظیر شورلت کامارو، ای‌ام‌سی جاولین و دوج چلنجر از دیگر ماشین‌ها در کلاس پونی کارز هستند. ماستنگ همچنین الهام بخش طراحی خودروهای اسپرت دیگری نظیر تویوتا سلیکا و فورد کاپری هم بود.
تمام نسل های فورد ماستنگ:
- 2023 – 2027 S650 (7th Gen)
- 2015 – 2023 S550 (6th Gen)
- 2005 – 2014 S197 (5th Gen)
- 1993 – 2004 SN95 (4th Gen)
تاریخچه:
فورد ماستنگ پنج ماه زودتر از آغاز رسمی ساخت خودرو های مدل 1965 به بازار عرضه شد. به همین خاطر به مدل‌هایی که در این پنج ماه تولید شد لقب «مدل 1964 و نیم» داده‌اند. ساخت رسمی خودرو از 9 مارس 1964 در دیربورن در ایالت میشیگان آغاز شد.
گفته می‌شود نام خودرو توسط جان نجار، طراح خودرو به خاطر علاقه‌اش به جنگنده‌های ماستنگ در جنگ جهانی دوم ماستنگ انتخاب شد. جان نجار در سال 1961 با همکاری فیلیپ تی کلاک در طراحی پروتوتایپی همکاری کرد که ماستنگ 1 نام گرفت. ماستنگ 1 به‌طور رسمی در 7 اکتبر 1962 در گرندپری ایالات متحده آمریکا در واتکینس گلن در نیویورک رونمایی شد. دن گارنی، راننده فرمول یک آن را در پیست راند و رکوردش کمی بیشتر از ماشین‌های فرمول ۱ بود.
روایت دیگری هم درباره انتخاب نام ماستنگ وجود دارد. گفته می‌شود رابرت جی اگرت، مدیر تحقیقات بازار فورد این نام را انتخاب کرد. براساس این روایت آقای اگرت کتاب «ماستنگ‌ها» نوشته جی. فرانک دوبی را که در سال 1960 چاپ شده بود از همسرش هدیه گرفت و بعداً همین نام الهام بخش نام کانسپت جدید فورد شد. او نام ماستنگ را به فهرست نام‌هایی که درباره آن بحث بود اضافه کرد و دست آخر این نام با فاصله زیاد انتخاب شد.
امتیاز این نام در آلمان در اختیار شرکت کروپ بود و فورد از خرید این امتیاز با قیمت ده هزار دلار سرباز زد و این ماشین تا دسامبر 1978 با نام «T5» در آلمان فروخته شد.
پروژه ساخت ماستنگ با کد تی-۵ ظرف 18 ماه به مدیریت لی یاکوکا و سرمهندسی دونالد ان فری انجام شد. خودرویی که در این پروژه ساخته شد دو نفره روباز بود و از موتور چهار سیلندر خورجینی آلمانی فورد تانوس استفاده می‌کرد و در ظاهر بسیار شبیه پونتیاک فیه‌رو بود. ادعا می‌شود تصمیم برای ساخت یک ماشین دو نفره به دلیل فروش کم فورد تاندربرد مدل 1955 کنار گذاشته شد. برای بزرگتر کردن بازار این خودرو تصمیم گرفته شد ماشین با ردیف دوم صندلی ساخته شود که جای پای کمی داشت. برای افزایش جای داخل ماشین کمی از فضای صندوق هم کم شده بود.
مشخصات فنی:
تغییرات متعددی در افتتاحیه سنتی سال مدل 1964 نسبت به نمونه کانسپت لحاظ شد، از جمله اضافه شدن چراغ های پشتیبان در برخی مدل ها، معرفی دینام برای جایگزینی ژنراتورها، ارتقاء موتور شش سیلندر از 2.8 تا 3.3 لیتر با افزایش از 101 به 120 اسب بخار و ارتقاء موتور V8 از 4.3 به 4.7 لیتر با افزایش از 164 به 210 اسب بخار.
عجله در تولید شامل برخی ویژگی‌ها و ایرادات غیرعادی بود، مانند حلقه بوق با آرم فورد فالکون که توسط حلقه‌ای با آرم فورد موستانگ پوشانده شده بود. این ویژگی‌ها به اندازه‌ای تفاوت ایجاد کرد که تعداد 121538 نسخه اولیه را به‌عنوان موستانگ «1964½» تعیین کرد، تمایزی که با حساسیت ماشینباز ها تا امروزه دوام آورده است.
باوجود اینکه نسخه اصلی به موفقیت‌های بسیاری در فروش دست پیدا کرد، طراحان فورد شروع به طراحی نسخه‌های بزرگتر کردند، ،، شخص یاکوکا بر طراحی مجدد مدل 1967 نظارت داشت تا موستانگ فیس لیفت شد و با ظاهری حجیم‌تر بتواند یک موتور بلوک بزرگ را برای اولین بار عرضه کند.
سبک بدنه هارد تاپ، فست بک و کانورتیبل مانند قبل ادامه یافت. تقریباً در این زمان، موستانگ با یک نوع مرکوری به نام Cougar تا حدودی ترکیب شد که از نشانه‌های ظاهری خاص خود مانند لوگوی «گربه پرنده» و چراغ‌های چهارگانه مخفی استفاده می‌کرد. مقررات ایمنی جدید توسط اداره ملی ایمنی ترافیک بزرگراه ایالات متحده (NHTSA) برای سال 1967 شامل ستون و چرخ فرمان جاذب انرژی، فلاشرهای اضطراری 4 جهته و سیستم ترمز هیدرولیک دو مداره و دستگیره های داخلی نرم تر بود.
مدل های 1968 اسکوپ های جانبی، فرمان و درپوش های بنزینی اصلاح شده دریافت کردند. چراغ‌های نشانگر جانبی نیز در آن سال اضافه شدند، و خودروهایی که پس از 1 ژانویه 1968 ساخته شدند، شامل کمربند‌های شانه‌ای ایمنی برای هر دو صندلی جلو در خودروهای کوپه بودند. مدل های 1968 همچنین یک موتور 302 مکعبی جدید V8 (4.9 لیتری) را معرفی کردند که با در نظر گرفتن قوانین آلایندگی فدرال طراحی شده بود.
مدل ها:
با شروع در سال 1969، برای کمک به فروش و ادامه فرمول برنده موستانگ، انواع مختلفی از گزینه های عملکردی و تزئینی جدید در دسترس قرار گرفت، از جمله اسکوپ های هوای کاربردی (و غیرعملکردی)، اتصال کابل و هود پین، و هر دو بال و اسپویلر چانه علاوه بر این، بسته‌های عملکردی مختلفی معرفی شدند که شامل ماخ 1، باس 302 و باس 429 می‌شدند. موستانگ 1969 آخرین سال برای آپشن GT بود. گرچه در نسل سوم موستانگ و مدل سال 1982 بازگشت.
تهیه، تدوین و ترجمه: تیم زاورکار
آخرین بروزرسانی مقاله: ژانویه 2024
محسن شکاری زاده –
بهترینه تاریخ!!